1936 yılı Bursa doğumluyum. 1942 yılında Okçular Çarşısı’nda bakkallık yapan babam Mahmut Kaynar’ın yanına yardım etmek amacıyla gelmeye başladım. O zamanlar 6 -7 yaşındaydım. 1948 yılında okul bittikten sonra ise, babamın yanına daimi olarak gelmeye başladım. 1952 yıllarında dükkânda meyve sebze satmak yasak olduğu için babam dükkânla ilgilenirken, bende dükkân önünde meyve satardım.

Çarşıdaki esnaflar ağırbaşlı, oturaklı kimselerdi. Herkesin çevresindekilere karşı saygısı ve sevgisi vardı. Esnaflar bir birlerini gözetir, ihtiyacı olana yardımda bulunur, zorda kalana el uzatılır ve fakir fukaraya yardım edilirdi.

Çarşımızda manifaturacı, ayakkabıcı, bıçakçılar daha fazla yoğunlukta idi. İmalathane olarak, bıçakçı ve kundura imalathaneleri vardı. Geyve Han’da ise her ustadan mevcuttu.

Çarşının en iyi yanı huzurlu bir alışverişin olmasıydı. Buna Ramazan ayı da eklenince çarşının havası da birden değişirdi. O eski yıllarda insan az olduğu için iftar vakti yaklaşınca herkes evine giderdi. Bayramlarda herkes Pınarbaşı’na gider, eğlencelere katılırdı. Resmi bayramlarda ise, Heykel’e tören yürüyüşlerini izlemeye çıkardık. Çünkü böyle eğlenceler, törenler her zaman olmazdı. Hıdrellezlerde, çarşı esnafından kim geç gelirse, gelmeden önce dükkanı süslenir, çeri başı seçilirdi. Bu şakalar da ancak nazımızın geçeceği kişilere yapılırdı.

Çarşıda, artık ne o eski eğlenceler, nede artık o eski esnaf var. Ben hala çarşıdayım. Bu durumumuza şükredip, hayatımıza devam ediyoruz.

Hasan Kaynar, Okçular Çarşısı 1 nolu dükkan önü-1955

Seyit Akdoğan tarafından 12.04.2010 tarihinde görüşülmüştür.