1931 Bursa doğumluyum. İlkokul mezunuyum. Aslında ev hanımıyım ama eşim kuruyemişçilik yaptığı için ben de onunla birlikte çalıştım. Gerek dükkanda, gerek ev de ceviz kırdık, çekirdek ayıkladık, yıkadık, motorladık. Motorladıktan kastım, çekirdeğin tozunu attırarak ayıklamak.  Eşimi 51 yaşında kalp krizinden kaybettim.

İlk önce Kültürpark’ta sezonluk yerimiz vardı. Havuzun başında. 1965 yılından itibaren de, Çiçek Kuruyemiş olarak Kayhan Çarşısı’ndayız. Tabii o zamanlar işyerlerinde kadınların tek başına çalışmasına hoş bakılmıyordu, görümcemle birlikte çalıştık bizde. Dükkanın üst katında kuruyemişleri, çekirdekleri kalburdan geçirip hazırlıyorduk. Tezgahta değildik ama işin mutfağındaydık.

Çarşı o kadar değişti ki, karşı köşemiz berberdi, yanında kunduracı vardı. Bitişiğimiz manavdı.

Okçularda babamın dükkanı vardı. 40 sene çalıştı. Babam, amcam, dedem, köylülere ayakkabı, lastik dikerek çalışırken, kardeşim hazır ayakkabı sattı.

O zamanlar insanlar o kadar samimi idi ki, komşuluk çok güzeldi. Yardımlaşma çok güçlü idi. Sen-ben diye bir şey yoktu çarşımızda. Bizler inançlı insanlarız, ev ahalisini işe gönderirken Ayetel Kürsi okuyup, Allah işini rast getirsin duası ile yolcu ederiz. Dükkanlarımızı da her zaman dua ile açarız.

Yakın köylüler, Baraköy, Cumalıkızık’tan feraceleri ile gelir çarşımızdan alışverişlerini yaparlardı. Köylülerle işimiz çok iyiydi, onlar bizim müşterimizdi. Ne zaman garajlar buradan gitti, köylü de gitti. Tabii hala senin müşterin sana geliyor ama eskisi gibi olmuyor.

O zamanlar evde şeker de yapardık. Lokum şekerinin değişik çeşitleri, içerisine badem şekeri koyuyorduk, kağıtlı şeker yapıyorduk. Kutulara koyup hazırlıyorduk. Çikolataya talep yoktu, bayramlarda şeker ikram edilir, misafirliğe giderken şeker götürülürdü. Biz de ürünleri evde hazırlıyorduk, dükkanda da ambalaj yapılıp satılıyordu.

Kuruyemişçilerin hanımlarına hep çok iş düşüyordu, muhakkak evlerde çalışırlardı. Şimdi artık makineler sayesinde kuruyemişler ayıklanıyor.

İsmail Çiçek ve kalfası Faruk, Kayhan Çarşısı, 1962

İlknur Çatak Şen tarafından 08.02.2010 tarihinde görüşülmüştür.