1958 yangınından sonra çarşıda imar faaliyetleri başladı. 1963 sonrasında Mehmet Canaydın’dan mülk alarak gazete bayiliği yaptım. Yerimiz, Kapalıçarşı’da, Yorgancılar Çarşısı girişinde küçük, köşe dükkandı. O tarihlerde Kapalıçarşının % 30’unun üzeri kapalıydı. Kışın yağan kar çarşıda bazı esnafın dükkanlarının önünü kapatırdı.

Yangından önce çarşıda 3 kuyumcu vardı. Geri kalan dükkanlar, manifaturacılar, havlucular ve aktarlar idi.  Yangın sonrasında çarşıda iş kolları da değişti. Bu gün ise Kapalıçarşı, daha çok kuyumcuların olduğu bir yer haline geldi. Bizde gazete bayiliğinin ardından, parfümcülük, kuyumculuk yaptık. Şimdi ise Yüşen Döviz olarak Kapalıçarşıda hizmet veriyoruz. Aslında zaman neyi gerektiriyorsa işimizi ona göre yönlendirdik.

Eskiden çarşıda esnaflık yapmak bir ayrıcalıktı. Esnaflar birbirini sayar, bir okadar da severdi. Sabahları çayı kimin ısmarlayacağını belirlemek için ip çekilirdi. Manifaturacılardan ip alınır, kısa ipi çeken çayları ısmarlardı.

Çarşıda Hacıbey Kebapçısı meşhurdu. Bursa’ya, özellikle de Uludağ’a gelen zengin kesim, arabalarını Orhan Camii’nin etrafına bırakır, çarşıda alışverişini yapar, yemeğini yerdi.

Çarşı içerisinde hatırladığım ve çarşımızın renkli isimleri de vardı. Bunlardan Antikacı Şinasi Çelikkol’un babası küçük bir tabure alır, çarşının ortasına geçerdi. Taburenin tepesinde, başkanların halka sesleniş konuşmaları gibi, nutuklar atar, “Bursa’ya deniz getirecem!” gibi imkansız vaatlerle bizi güldürürdü. Çarşıya dışarıdan gelenler onu tabure tepesinde nutuk atarken görünce şaşırırdı. Onların bu şaşkın bakışları bizi daha da çok güldürürdü. Birde çarşımızda, şerbetleri ile meşhur şerbetçi Emin Amcamız, üniformasıyla ayran satan ayrancımız, dondurmacı Şeker Ahmet’imiz vardı. Çarşıya gelecekleri saati dört gözle beklerdik…

Cevat Yüşenler Kapalı Çarşı Bayii

Esra Çobanoğlu tarafından 16.03.2010 tarihinde görüşülmüştür.