1955 yılında doğdum. Oluk imalatçılığı abimin mesleğiydi. 1967’de mesleğe çırak olarak başladım. Sonra kalfa oldum, ardından askerliğimi yaptım. 1977’de de kendi dükkanımı açtım. Bütün bu süreci Kayhan’da geçirdim. Bizde Bursa’ya Bulgaristan’dan gelmişiz. Bizim geldiğimiz zaman, göçmenler birçok alanda çalıştılar. Genellikle zanaatkar insanlardı. Çarşı onlarla birlikte epey bi hareketlenmişti. Daha sistemli ve hızlı üretim yapmaya başlandı. Eskiden işlerimiz çok yoğun olurdu. Özelliklede bizim mesleğimizde günde belki 20 iş için ararlardı.

Bir gün hiç unutmuyorum, kıramayacağım bir müteahhit abimiz iş için beni arıyordu. Ama o zamanda işlerim o kadar yoğunki başka birini kabul edemeyecek durumdayım. Sonra müteahhit iş yerime geldi. Onu daha sokağı başında görür görmez, karşı dükkandaki yorgancı Emri Abinin dükkanına kaçtım. Orda pamukların arasına daldım. Emri abiye durumu anlattım, oda elma dersem çık, armut dersem çıkma diye bana komut verecekti. Emri abi bir yandan da karşı dükkanımızdaki müteahhidin gidip gitmediğini kontrol ediyordu. Sonra müteahhit bizim dükkandan çıkıp Emri abinin dükkanına gelmesin mi? Emri abi başladı, armut diye bağırmaya. Bende müteahhidin oturduğu koltuğun arkasında, pamukların arasındayım. Neredeyse nefes bile almıyorum, beni fark etmesin diye. Bu saatten sonra adamın karşısına çıksam daha da ayıp olacak. Gerçi adamda Emri Abiye baktı, bi anlam veremedi tabi dediklerine. Bu anımızı hiçbir zaman unutmuyorum.

Çok güzel günlerdi, Esnaf arasındaki ilişkide bir samimiyet vardı. Bu güzellikler bizim aile ilişkilerimize de yansırdı. Ailece görüştüğümüz esnaf dostlarımız olurdu. Ama kimisi oğluna devretmiş, kimisi başka birine satmış dükkanını, buda esnaflar arasında bir uyumsuzluğa neden oluyor, bazılarıyla kuşak farklılığı sebebiyle çok fazla bir şey paylaşamıyoruz. Şimdi sadece o eski günleri geçirdiğimiz sohbetleri özlemle anıyoruz.

Bayram Kocadere, Saim Parasayar, Ahmet Ateş, İbrahim Alkış-Kayhan No 32-Tenekeci Dükkânı

Esra Çobanoğlu tarafından 27.01.2010 tarihinde görüşülmüştür.